- RANN
- I) n. large house (margt er þat í karls húsi, er eigi er í konungs ranni).II) from renna.* * *n., pl. rönn, Ó. H. 23 (in a verse), Hkr. iii. 43, 74 (in a verse); gen. pl. ranna, Gm. 24: [Ulf. razna = οἰκία; A. S. ræsn; this ancient word is obsolete in prose, but remains in the Engl. law term ransack, prop. ‘house-search’]:—a house; ossum rönnum í, Skm. 14; at háfu Heljar ranni, Vtkv. 3; rymr varð í ranni, Fas. i. 492 (in a verse); styrr varð í ranni, Hðm. 24; sköptum er rann rept, Gm. 9; í væru ranni, 13; ranna þeirra er ek rept vita, 24; í ranni Randvés, Bragi: in prose, in the saving, opt er þat í karls húsi, er ekki er í konungs ranni, Fas. iii. 155:—poët., sólar rann, éla rann, the sun-hall, tempest-hall = the sky; aldar rann, man’s abode = the earth; óðar rann, the mind’s house = the breast; Sörla rann, Reifnis rann = a shield, Lex. Poët.; and in compds, ský-rann, glygg-rann, há-rann, hregg-rann, þey-rann, the sky-hall = heavenly vault; hval-rann, a whale’s home = the sea; fjör-rann, life’s house = the breast; dverg-rann, a dwarf’s house = the rocks; leg-rann, the bed’s room = the house; mjoð-rann, mead’s hall = a drinking-hall; auð-rann, a treasury; böl-rann, bale’s abode = death, etc., Lex. Poët. The word is still used by Icel. poets, but is masc. rannr, though it is still neut. in poems of the 16th century, heilagt rann, … rannið friða, Bs. ii. 309 (a poem of 1540); it is freq. even in mod. hymns, í heimsins rann, Hallgr.; sælu-ranns, Pass. 25. 10.II. in a pr. name, Rann-veig, Landn., and perh. Rann-verr, also spelt Rand-verr.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.